یوهان سباستین باخ آهنگساز و موسیقی‌دان آلمانی اواخر دوره باروک بود. او برای موسیقی ارکسترال خود مانند کنسرتوهای براندنبورگ شناخته شده است. از زمان حضور باخ در قرن 19، او به طور کلی به عنوان یکی از بزرگترین آهنگسازان در تاریخ موسیقی غربی در نظر گرفته شده است.
هنگامی که یوهان سباستین به عنوان آخرین فرزند یک موسیقیدان شهری، یوهان آمبروسیا، در آیزناخ به دنیا آمد. پس از یتیم شدن در سن 10 سالگی، به مدت پنج سال با برادر بزرگش یوهان کریستوف زندگی کرد و پس از آن تحصیلات موسیقی خود را در لونبورگ ادامه داد. از سال 1703 به تورینگن بازگشت و به عنوان نوازنده برای کلیساهای پروتستان در آرنشتات و مولهاوزن و برای مدت طولانی در دادگاه‌های وایمار کار کرد، جایی که او رپرتوار ارگ خود را گسترش داد و کوتن، جایی که بیشتر با موسیقی مجلسی سروکار داشت. از سال 1723، او به عنوان توماسکانتور (خواننده در سنت توماس) در لایپزیگ استخدام شد. در آنجا او برای کلیساهای اصلی لوتری شهر و برای گروه دانشجویی دانشگاه آن Collegium Musicum آهنگ ساخت. از سال 1726، او برخی از موسیقی‌های کیبورد و ارگ خود را منتشر کرد. در لایپزیگ، همانطور که در برخی از سمت‌های قبلی‌اش اتفاق افتاده بود، روابط دشواری با کارفرمای خود داشت، وضعیتی که زمانی که در سال 1736 توسط فرمانروای خود، آگوستوس سوم لهستان، عنوان آهنگساز دربار را به او اعطا کرد، چندان برطرف نشد. او در دهه‌های آخر عمر خود، بسیاری از ساخته‌های قبلی خود را دوباره کار کرد و گسترش داد. او بر اثر عوارض پس از عمل جراحی چشم در سال 1750 در سن 65 سالگی درگذشت.