لودویگ ون بتهوون آهنگساز و پیانیست آلمانی است. بتهوون یکی از تحسین برانگیزترین آهنگسازان تاریخ موسیقی غرب است. آثار او در ردیف پر اجراترین رپرتوارهای موسیقی کلاسیک بوده و دوره گذار از دوره کلاسیک به دوران رمانتیک در موسیقی کلاسیک را در بر می‌گیرند. حرفه او به طور معمول به دوره‌های اولیه، میانی و اواخر تقسیم شده است. دوره اولیه او، که در طی آن هنرهای خود را ایجاد کرد، معمولاً تا سال 1802 به طول انجامید. از سال 1802 تا حدود 1812، دوره میانی او توسعه فردی از سبک‌های جوزف هایدن و ولفگانگ آمادئوس موتزارت را نشان داد و گاهی اوقات به عنوان قهرمان شناخته می‌شود. در این مدت، او شروع به رشد فزاینده ناشنوا شدن کرد. در اواخر دوره خود، از 1812 تا 1827، او نوآوری‌های خود را در فرم و بیان موسیقی گسترش داد.
بتهوون در بن متولد شد. استعداد موسیقیایی او در سنین پایین آشکار بود. او در ابتدا توسط پدرش یوهان ون بتهوون به شدت تحت آموزش قرار گرفت. بتهوون بعداً توسط آهنگساز و رهبر ارکستر کریستین گوتلوب تحت تعلیم قرار گرفت، تحت آموزش‌های او اولین اثر خود، مجموعه‌ای از تغییرات کیبورد را در سال 1783 منتشر کرد. او از یک زندگی ناکارآمد خانگی با خانواده هلن فون برونینگ، که فرزندانش بود، رهایی یافت. پیانو را دوست داشت و تدریس می‌کرد. در سن 21 سالگی به وین نقل مکان کرد که متعاقباً پایگاه او شد و آهنگسازی را نزد هایدن آموخت. سپس بتهوون به عنوان یک پیانیست فاضل شهرت پیدا کرد و به زودی توسط کارل آلویس، شاهزاده لیکنوفسکی برای آهنگسازی مورد حمایت قرار گرفت، که حاصل آن سه تریو پیانوی اوپوس 1 در سال 1795 بود.