لویی هکتور برلیوزآهنگساز و رهبر ارکستر رمانتیک فرانسوی بود. آثار او شامل آثار ارکسترال مانند Symphonie Fantastique و Harold در ایتالیا، قطعات کرال شامل Requiem و L'Enfance du Christ، سه اپرای Benvenuto Cellini، Les Troyens و Béatrice et Bénédict و آثاری از ژانرهای ترکیبی مانند "دراماتیک" است. سمفونی "رومئو و ژولیت" و "افسانه دراماتیک" La Damnation de Faust نیز از معروفترین آثار او هستند.
برلیوز، پسر بزرگ یک پزشک، انتظار می‌رفت که پدرش را در پزشکی دنبال کند، او قبل از اینکه خانواده‌اش را با شروع موسیقی به عنوان یک حرفه به مبارزه طلبد، در یک کالج پزشکی پاریس تحصیل کرد. استقلال ذهنی و امتناع او از پیروی از قواعد و فرمول‌های سنتی، او را در تضاد با نهاد محافظه کار موسیقی پاریس قرار داد. او برای مدت کوتاهی سبک خود را به اندازه کافی تعدیل کرد تا جایزه برتر موسیقی فرانسه - جایزه رم - را در سال 1830 به دست آورد، اما از دانشگاهیان کنسرواتوار پاریس چیز کمی یاد گرفت. سال‌ها نظر بین کسانی که او را یک نابغه اصلی می‌دانستند و کسانی که موسیقی او را فاقد فرم و انسجام می‌دانستند تقسیم شده بود. برلیوز در بیست و چهار سالگی عاشق هریت اسمیتسون هنرپیشه شکسپیر ایرلندی شد. هریت الهام‌بخش اولین موفقیت بزرگ او، سمفونی فانتزی بود، که در آن تصویر ایده‌آلی از او در سرتاسر رخ می‌دهد.
برلیوز که تنها گاه به گاه در فرانسه به عنوان آهنگساز موفق شد، به طور فزاینده‌ای به رهبری روی آورد و در آن شهرت بین‌المللی پیدا کرد. او هم به عنوان آهنگساز و هم به عنوان رهبر ارکستر در آلمان، بریتانیا و روسیه بسیار مورد توجه بود. برای تکمیل درآمدهایش، او در بیشتر دوران کاری خود مشغول روزنامه نگاری موسیقی بود. برخی از آن به صورت کتاب حفظ شده است، از جمله رساله او در مورد ابزارسازی (1844) که در قرن 19 و 20 تأثیرگذار بود. برلیوز در سن 65 سالگی در پاریس درگذشت.