آنتونین لئوپلد دورراک آهنگساز اهل چک بود. دووراک مکرراً از ریتم‌ها و دیگر جنبه‌های موسیقی محلی موراویا و بوهمیا بوهم استفاده می‌کرد، به‌عنوان مثال ناسیونالیستی دوران رمانتیک. سبک دووراک به عنوان "کامل ترین بازآفرینی یک اصطلاح ملی با سنت سمفونیک، جذب تأثیرات عامیانه و یافتن راه‌های مؤثر برای استفاده از آنها" توصیف شده است.
دووراک نبوغ موسیقایی خود را در سنین پایین به نمایش گذاشت و از شش سالگی شاگرد ویولن بود. اولین اجرای عمومی آثار او در پراگ در سال 1872 و با موفقیت ویژه در سال 1873، زمانی که او 31 سال داشت، روبرو شد. او که به دنبال شناخت فراتر از منطقه پراگ بود، قطعه‌ای از اولین سمفونی خود را به مسابقه‌ای در آلمان ارسال کرد، اما برنده نشد و دست‌نوشته برگشت‌نشده گم شد تا اینکه چندین دهه بعد دوباره کشف شد. در سال 1874، او جایزه دولتی اتریش برای آهنگسازی، شامل دو سمفونی دیگر و آثار دیگر را دریافت کرد. این جایزه در سال 1874 و دوباره در سال 1876 و در سال 1877 به دووراک اهدا شد. اولین قطعه دووراک که ماهیت مذهبی داشت، صحنه او Stabat Mater، در پراگ در سال 1880 به نمایش درآمد. این قطعه با موفقیت در لندن در سال 1883 اجرا شد که منجر به اجراهای بسیاری دیگر در بریتانیا و ایالات متحده شد. دووراک در دوران حرفه‌ای خود 9 بار به انگلستان دعوت شد و اغلب اجراهایی از آثار خود را رهبری می‌کرد. سمفونی هفتم او برای لندن نوشته شد. او با بازدید از روسیه در مارس 1890، کنسرت‌های موسیقی خود را در مسکو و سن پترزبورگ اجرا کرد. در سال 1891، دووراک به عنوان استاد در کنسرواتوار پراگ منصوب شد. در سال های 1890–1891، او Dumky Trio خود را نوشت که یکی از موفق‌ترین قطعات موسیقی مجلسی او بود.