آرتور روبینشتاین یک پیانیست لهستانی-آمریکایی است. او به طور گسترده‌ای به عنوان یکی از بزرگترین پیانیست‌های تمام دوران شناخته می‌شود. او تحسین بین‌المللی را برای اجرای موسیقی‌های نوشته شده توسط آهنگسازان مختلف دریافت کرد و بسیاری او را به عنوان یکی از بزرگترین مترجمان شوپن در زمان خود می‌دانند.
در سال 1904، روبینشتاین به پاریس نقل مکان کرد تا حرفه خود را به طور جدی آغاز کند، جایی که با آهنگسازان موریس راول و پل دوکاس و ویولون ژاک تیبو آشنا شد. او همچنین کنسرتو پیانوی شماره 2 کامیل سن سانز را در حضور این آهنگساز نواخت. او از طریق خانواده جولیوس ورتهایم ، با ویولونیست پل کوچانسکی و آهنگساز کارول شیمانوفسکی دوستی برقرار کرد.
روبینشتاین اولین حضور خود در نیویورک را در سال 1906 در سالن کارنگی انجام داد و پس از آن به ایالات متحده، اتریش، ایتالیا و روسیه سفر کرد. در سال 1912، او اولین کار خود را در لندن انجام داد. در طول جنگ جهانی اول، روبینشتاین در لندن ماند و به اجرای رسیتال و همراهی با نوازنده ویولن Eugène Ysaÿe پرداخت. در سال‌های 1916 و 1917، او اولین تورهای خود را در اسپانیا و آمریکای جنوبی انجام داد، جایی که مورد تحسین گسترده قرار گرفت. در طول آن تورها بود که او اشتیاق مادام العمر به موسیقی انریکه گرانادوس، ایزاک آلبنیز، مانوئل دی فالا و هیتور ویلا-لوبوس پیدا کرد. روبینشتاین در طول اقامت خود در کالیفرنیا، موسیقی متن پیانو را برای چندین فیلم از جمله آهنگ عشق با کاترین هپبورن تهیه کرد. اگرچه روبینشتاین به عنوان یک رسیتالیست و سولیست کنسرتو شناخته می‌شد، اما با همکاری هنریک سرینگ، یاشا هایفتز و کوارتت گوارنر، به عنوان یک نوازنده برجسته مجلسی شناخته می‌شد. روبینشتاین بیشتر رپرتوار اصلی پیانو، به ویژه آهنگسازان رمانتیک را ضبط کرد. در زمان مرگ او، نیویورک تایمز در توصیف او نوشت: "شوپن تخصص او بود"، او بیشتر آثار شوپن را ضبط کرد. او در سال 1964، در دوران جنگ سرد، کنسرتی افسانه‌ای در مسکو با برنامه شوپن ناب برگزار کرد.