ریچارد گئورگ اشتراوس آهنگساز و رهبر ارکستر آلمانی بود که بیشتر به خاطر اشعار، لحن و اپراهایش شناخته می‌شود. او که آهنگساز برجسته اواخر دوران رمانتیک و اوایل دوران مدرن محسوب می‌شود، به عنوان جانشین ریچارد واگنر و فرانتس لیست توصیف شده است. همراه با گوستاو مالر، او نمایانگر شکوفایی دیرهنگام رمانتیسیسم آلمانی است که در آن ظرافت‌های پیشگامانه ارکستراسیون با سبک هارمونیک پیشرفته ترکیب شده است.
آهنگسازی اشتراوس در سال 1870 هنگامی که او تنها شش سال داشت آغاز شد و تا زمان مرگش تقریباً هشتاد سال بعد ادامه داشت. اولین شعر لحنی او که مورد استقبال گسترده‌ای قرار گرفت، دون خوان بود و پس از آن آثار تحسین‌شده دیگری از این دست، از جمله مرگ و تغییر شکل، شوخی‌های شاد تا اولن‌شپیگل، همچنین زرتشت، دن کیشوت، آین هلدن‌لبن، سمفونیا داخلی و یک آلپ منتشر شد. اولین اپرای او که به شهرت بین‌المللی دست یافت، سالومه بود که از لیبرتو هدویگ لاخمان استفاده کرد که ترجمه آلمانی نمایشنامه فرانسوی سالومه اثر اسکار وایلد بود. از دیگر آثار شناخته شده اشتراوس می‌توان به دو سمفونی لیدر (مخصوصاً چهار آهنگ آخر)، کنسرتو ویولن در مینور، کنسرتو هورن شماره 1، کنسرتو هورن شماره 2، کنسرتو اوبوئه او و دیگر آثار ساز مانند Metamorphosen اشاره کرد.